IPSC

IPSC to International Practical Shooting Confederation – Międzynarodowej Federacji Strzelectwa Praktycznego z siedzibą w Kanadzie. (www.ipsc.org)

W latach 30-tych, amerykanie z FBI doszli do wniosku, że szkolenie strzeleckie agenta nie może polegać wyłącznie na strzelaniu statycznym. W akcjach funkcjonariusze spotykali się przecież z różnymi sytuacjami. Trzeba było strzelać w biegu, zza zasłon z samochodu, posługując się przy tym perfekcyjnie bronią. Rozpoczęto więc szkolenie w tym kierunku. Z tych służbowych strzelań wyłoniła się z czasem sportowa dyscyplina strzelecka mająca swój międzynarodowy regulamin. Obecnie ocenia się, że na świecie „strzelectwo praktyczne” uprawia ponad 70 tys. strzelców sportowych.

Motto IPSC to -DVC- Diligentia, Vis, Celeritas (Celność, Moc, Szybkość). Te właśnie elementy, w zrównoważony sposób, odzwierciedlają ideę IPSC, a strzelcy sami mogą dobrać dla siebie ich „zwycięską kombinację”.

Cele pistoletowe składają się z trzech punktowanych stref: A (Alfa), C (Charlie), D (Delta). Punktacja wynosi 5, 3, 1 lub 5, 4, 2 w zależności od „klasy” w jakiej startuje zawodnik i od faktora (mocy) amunicji. Premiowane są większe kalibry i silniejsza amunicja. Wewnętrzna 15 cm strefa Alfa jest liczona zawsze jako 5 pkt, tak jak wszystkie cele metalowe. Wprowadzono także „pomniejszone” tarcze IPSC stanowiące 2/3 wymiaru tarcz standardowych, co stanowi dodatkowe utrudnienie. Na jednym torze nie można jednak „mieszać” obu rodzajów tarcz.

W strzelaniach wg zasad IPSC istnieją dwie podstawowe metody punktacji: „Comstock” i „Virginia”. Różnią się tym, że w pierwszej metodzie możemy „dostrzeliwać” jeśli np. widzimy bądź czujemy, że nie trafiliśmy. W tej drugiej metodzie, oddajemy wcześniej określoną ilość strzałów, a za każdy dodatkowy strzał jesteśmy karani odjęciem punktów. Najczęściej stosowana jest punktacja „Comstock”, która daje większą dowolność zawodnikowi w sposobie realizacji zadania strzeleckiego.

Broń do strzelań IPSC, musi być co najmniej w kalibrze 9 mm PARA, a amunicja musi osiągać wymagany minimalny współczynnik mocy (faktor). Możemy mieć broń „fabryczną z pudełka” i starować w klasie „Production” lub robiony na zamówienie „Racegun” z celownikiem kolimatorowym (optycznym) i kompensatorem podrzutu oraz odrzutu i startować w najbardziej prestiżowej (ale i najmniej przyjaznej dla portfela) klasie „Open”.

Kluczowym czynnikiem w IPSC jest czas „przebiegu”, czyli wykonania zadania strzeleckiego na torze. Przez czas dzieli się uzyskany wynik punktowy. W ten sposób otrzymujemy „FAKTOR”, który jest faktycznym wynikiem na danym torze. Czym wyższy Faktor tym lepiej. Nasz Faktor możemy porównać z Faktorami uzyskanymi przez innych zawodników na tym samym torze. Jednak wyniki uzyskane na różnych torach i w różnych zawodach w zasadzie nie są między sobą porównywalne, bo z reguły każdy tor jest inny. To zasadnicza różnica w stosunku do strzelectwa tarczowego, gdzie wyniki w tej samej konkurencji możemy zawsze i z każdym porównać. Wyjątek stanowi kilkadziesiąt torów tzw. Classifiers, czyli „klasyfikujących”, które dają możliwość porównania swoich osiągów z zawodnikami z całego świata i na podstawie których można osiągnąć jedną z „klas strzeleckich” w IPSC. Ciekawostką jest, że zawsze porównujemy swój wynik w procentach (a nie w punktach) do aktualnego najlepszego wyniku na świecie, który zawsze stanowi 100%. Jeśli ktoś strzeli jeszcze lepiej (celniej, szybciej) to mamy nową normę 100% i do niej przeliczane są wszystkie pozostałe wyniki. W podobny sposób oceniamy swoje osiągnięcia na zawodach. Zawody IPSC składają się z kilku do kilkudziesięciu torów tzw. Stage. Na każdym torze wymagana minimalna ilość strzałów wynosi od kilku do max. 32. Najlepszy wynik na danym torze to zawsze 100%. Zawodnik, który łącznie uzyskał najwyższy wynik z wszystkich torów ma 100% wynik w zawodach i do niego porównuje się procentowo pozostałych zawodników.

W IPSC strzelec przemieszcza się i zmienia postawy w trakcie jednego przebiegu. Może strzelać „w ruchu”. Strzela się także z za przesłon i z „okien”, oburącz i z jednej ręki, prawej i lewej, do tarcz i celów metalowych, zarówno statycznych jak i ruchomych. Najczęściej strzela się na bliskie odległości chociaż cele mogą być również umieszczone na prawie 50 metrach. Możne też otrzymać „punkty karne” za nie trafienia i nie ostrzelanie celu, a także za przebieg niezgodny z opisem toru. W momencie startu broń mamy załadowaną lub rozładowaną, na pasie w kaburze, na stole lub w innym miejscu zgodnie z opisem toru. Ten rodzaj strzelectwa wymaga też „taktycznego zaplanowania” każdego przebiegu. Planujemy kolejność ostrzeliwania celów, sposób przemieszczania się po torze, miejsca w których nastąpi wymiana magazynków (zazwyczaj potrzebujemy ich kilka). Często możemy też zadecydować czy stawiamy na swoją szybkość (podbiegamy bliżej do celów i mamy „łatwiej” ale tracimy na to cenny czas) czy na celność (trudniej trafić bo strzelamy z dalszej odległości, ale nie tracimy czasu na dobieg). Niestety nie ma jednego „złotego środka”, a każdy zawodnik sam stara się wypracować najlepszą taktykę na dany tor. Może też zaobserwować jak robią to zawodnicy lepsi i z większym stażem w strzelectwie praktycznym. Zdobywane doświadczenie procentuje na kolejnych zawodach coraz lepszymi wynikami. I właśnie ten „freestyle”, ta pewna „dowolność” decyduje o pięknie i rosnącej popularności tej dyscypliny, która często nazywana jest „formułą jeden” strzelectwa.

Każdy kto jest już członkiem jakiegoś klubu strzeleckiego, posiada pewne obycie z bronią i zna, a także stosuje się do zasad bezpieczeństwa, może po przejściu szkolenia zorganizowanego przez Region IPSC Polska i zdaniu egzaminu kompetencyjnego strzelać IPSC. Trzeba także zostać członkiem Stowarzyszenia Region IPSC Polska, które odprowadzi od nas składkę członkowską do Federacji w Kanadzie.

Właśnie perfekcyjne przygotowanie zawodników i rygorystyczne przestrzeganie zasad bezpieczeństwa oraz ich egzekwowanie przez sędziów (Range Officer), którzy niezwłocznie dyskwalifikują z zawodów naruszających przepisy zawodników powodują, że w tym sporcie nie było ani jednego wypadku śmiertelnego.